5e reisbericht Balticum
Door: Amir
Blijf op de hoogte en volg amir
11 Juni 2016 | Letland, Alūksne
Beste allemaal,
Mijn 4e bericht beschreef mijn activiteiten tot en met 6 juni met overnachting in Valaste.
Dinsdag 7 juni naar Kauksi: Ontbijt met een Estse Croque en een kom met dikke havermoutpap. Tussen Johvi en Kohtla-Järve is er een museum mbt de winning van oilshale. Daar kom ik niet aan toe, maar vandaag ontdek wel op de kaart (vooral wat sterker geconcentreerd tegen de grens met Rusland aan) een aantal plekken speciaal effen bruin groen gekleurd met goederenspoorlijnverbindingen, die mij doen concluderen dat dit de oilshale-mijnen betreffen.
Vandaag ben ik voor het eerst systematisch naar het zuiden aan het fietsen. Ik heb er eerder voor gekozen de kaart op mijn Handy systematisch met het Noorden naar de bovenkant van het scherm te laten wijzen. Door mijn beweging zorgt de GPS ervoor dat de kaart onder de wijzer (die dus nu naar de benedenzijde van het scherm wijst) doorschuift. Dit laat mij een paar keer verkeerde afslagkeuzes maken. Ik moet meerdere keren mijn route aanpassen of terugkeren, omdat ik te lang zonder goed te kijken of ik nog wel op de goede route zit, aan het doorfietsen ben. Dus nu de instelling gewijzigd in bewegingsrichting naar de bovenkant van het scherm.
De Euroveloroute (een gedownloade track) probeert de drukke hoofdwegen de vermijden of aftewisselen, dus vandaag veel hobbelpaden/-wegen door bossen en veel km die voor de reisafstand niet echt nodig zijn. Met om ca 1hr een grote pizza aan de hoofdweg na Lisaku. In Kauksi een simpele A-hut met 2 bedden, 1 lamp en een stopcontact voor dikke pennen, dus geen stroom. Toilet en douches in een centraal gebouw. De A-hutten staan redelijk dicht op elkaar, ik den k zo’n 40 stuks. Gelukkig komt er maar 1 groepje van 12 kinderen (12 – 16 jr) met 2 begeleiders, dus de geluidshinder valt nog mee. Het terrein ligt direct achter de strandwal met het Peipsi meer. Dit is in grootte het 4e meer van Europa (2 in Zweden, het Ladogameer en dan deze). De overkant (Rusland) is echt niet te zien. Het restaurant blijkt niet open, maar omdat ik alleen maar standaardrestaurant-/cafetaria-menu’s eet, mag ik nu mee-eten uit de pot voor de aanwezige werkers: aardappelpuree, stukjes vlees in een licht gebonden sausje, tomaat-kokommersla.
Woensdag 8 juni naar Kallaste: Ik ben vergeten de wekker te zetten en ik denk dat het 5:30 is als de jeugd begint te bewegen en te praten. Maar het blijkt 8 uur te zijn. Ik heb voor het eerst mijn horloge afgedaan en die heeft het zo koud gehad dat ie nu bijna 2,5 uur blijkt achter te lopen. De dag begint vriendelijk maar het trekt toch vrij snel dicht en ik zie de wolken al regenformaties beginnen te vormen. Maar als ik na ruim 2 hr onderweg en boodschappen gedaan te hebben, met druppels opstap blijk ik toch binnen een paar 100 m de poncho te moeten aantrekken. Ik fiets vervolgens een half uur in een behoorlijke regenbui. Tijdens het nadruppelen gaat de poncho weer uit en ik heb geluk: het gaat niet meer opnieuw echt regenen. Na het doen van boodschappen, moet de stuurtas en de Handy weer op het stuur bevestigd worden en dat gaat altijd vrij moeizaam. Nu ontdek ik plots iets met het woord Cateye erop en blijk ik mijn fietscomputertje toch niet sinds Liepaja kwijt te zijn, hij zit alleen op een hele rare plaats tussen gestoken, waar ik normaal niet kijk. In Mustvee om 12:05 eten. Na 10 min komen er 25 man binnen, de tafels zijn al voor hen gedekt en ze zijn al weer voor 13 hr met zijn allen de deur uit. Eerste een kustweggetje met zo’n 8 km lang vrijstaande huisjes aaneen geregen. Dan weer een grotere weg door een leeg land. Een onweersbui achtervolgt me en haalt me uiteindelijk 5 km voor Kallaste in. 15 min uit de wind onder een brede dakgoot schuilen en als het nadruppelt weer op de fiets maar 2 km verder begint het alsnog echt te gieten en in die toestand kan ik mijn Handy (in zijn waterdichte hoes) met zijn aanwijzingen slecht lezen en slecht bijsturen, het duurt dus even voordat ik het bedoelde hostel aan het strand gewonden heb. Ik den k dat de deur op slot zit, bel dus maar het mobiele nummer, krijg mevr. aan de telefoon, die ik probeer uit te leggen dat ik onder de afdak bij de voordeur van haar hostel sta en 30 sec. later doet meneer de voordeur open. Die lag zijn middagdutje te doen en hoorde mij praten. Ik had in de gietregen blijkbaar onvoldoende in de gaten dat hier alle voordeuren naar buiten toe open gaan, dus gewoon nog wat harder rukken.
Donderdag 9 juni naar Tartu: De lucht is helemaal blauw, met een forse koude (max 14 gr) westelijkre wind kracht 5. Eerst 25 km verder naar het Zuiden langs het Peipsimeer, dus wind is dwars. Opnieuw hele aaneengeregen dorpen van Altglaubigen, een groep die ooit door de tsaren nagezeten zijn en hier, in een uithoek met arme grond een veilige plek gevonden hebben. Op hun graven plaatsen zij kruizen met van boven naar beneden een korte dwars”lat”, dan een lange dwars, daaronder nog een lange schuin. Daarna 40 km in westelijke richting tegen de felle wind in boksen. Alleen als de weg aan beide zijden met geboomte is beschut of duidelijk aan het dalen is, kan het tempo opgevoerd worden boven de 12 km/hr. Een stop met grote mok, zoete, hete koffie in een benzinetankstation aan de grote weg en om 12:45 ben ik bij het beoogde hotel: 67 km in 4,25 hr.
Na inchecken, douchen etc de stad in. Tartu is de 2e stad van Estland, heeft meer dan 100.000 inwoners en is overwegend een studentenstad (zeggen de boekjes). Vergeten mijn telefonino op tijd bij te laden, dus geen foto’s. Zwerven door en om busstation en warenmarkt. Koffie met koeken als lunch. Dan beide grote blokken met allerlei winkels erin verzameld, ze liggen tegenover elkaar direct aan de hoofdweg waar die over een brug de oude binnenstad binnenkomt. Daardoor is de publieksloop een beetje uit de dwars erop verlopende hoofdwinkelstraat verdwenen. Op het marktplein tegenover het stadhuis is een show gaande van 5 Amerikaanse, militaire, zwaar bewapende en ge-electronificeerde gevechtsvoertuigen plus bemanning (ze zijn in 2 weken uit Beieren komen rijden om hier enig machtsvertoon te laten zien) en 3 Estse minder zwaar bewapend en minder zwaar met electronica uitgeruste voertuigen. De schutkleuren van de Estse militairen is veel groener dan de zandkleur van de USA. Die USA jongens lopen ook allemaal in hun volledige persoonlijke gevechtsuitrusting rond, de Estse allemaal wat laconieker. Ik ontdek een winkeltje met allerlei houten en ander speciaal speelgoed en een bierkelder met de naam Gambrinus (Tsjechisch bier dat ik ook in NoordVietnam heb gedronken , het is niet zozeer een schenkerij maar een verkoop van allerlei bijzondere biertjes uit Europa. Hij blijkt ook wel 6 verschillende bieren te hebben van brouwerij het Noorden uit Bodegraven. Maar die Gambrinus was toch wel erg lekker. Ik raak ook nog in de lokale botanische tuin (mooi compact en gevarieeerd aangelegd met mooie, grote hoogteverschillen, rondom het centrale gebouw met aangebouwde tropische kas). Met zelfs op meerdere plaatsen de lokale orchideeen in bloei. Hun tropische kas is bijzonder hoog, daar hebben ze meerdere galerijen met planten in gerealiseerd. Hun verzameling (bloeiende) tropische orchideen vond ik bijzonder de moeite waard. Na eten om 19 hr terug in het hotel.
Vrijdag 10 juni naar Vöru: Mijn telefonino krijgt zijn GPS niet in bedrijf, dus ik doe een ½ uur over de eerste 5 km en weet pas na 17 km waar ik echt ben. Na 35 km via weg 45 ga ik binnendoor naar Polva, waar ik om 12 hr na 54 km eet. Aangezien het koud is drink ik geen bier meer bij het eten maar grote mokken hete koffie. Tijdens het eten klooi ik zo met mijn telefoontje rond, dat de GPS het weer doet. Ik weet zelf niet waarom eerst niet en nu weer wel.
De dag is koud, maar vrolijk (zon) begonnen, maar tegen de middag is het dicht getrokken en is de wind aangetrokken tot ZW3. Om 14:45 ben ik in Vöru na 84 km in 4,75 hr. Via VVV en bedoelde guesthouse (die zegt geen vrije kamer meer te hebben) door naar het dure hotel aan het strandje van het lokale meer. De voorspelling is voor de komende 2 dagen vrijwel de hele dag regen. Een lage druk gebied hangt boven Estland en Letland en daar zit weinig beweging in, totdat hij plotseling zal vertrekken. ’s Avonds om 20:30 is het begonnen met regenen. Morgenochtend zou het niet zo hard regenen en na 30 km is er een alternatieve overnachtingsplek en misschien doe ik dan de resterende 35 km naar Aluksne op de tweede regendag.
Zaterdag 11 juni naar Aluksne in Latvia: Als ik vrijwel klaar ben, ontdek ik, dat mijn teruggevonden fietscomputer niets meer laat zien. Daar was ik technisch op voorbereid alleen niet wanneer. Dus deel weer uitpakken en dan prutsen om batterijvak te openen (4 hele kleine schroefjes waarvoor een speciaal schroevendraaiertje nodig) en weer te sluiten. E.e.a. betekent dat ik pas 9 hr op pad ben: in poncho in de miezerregen en vrijwel windstil bij13gr. Na 10 km ben ik onder de poncho ook nat geworden van het zweet, want er moet toch geklommen worden naar Haanje. Dus windstopper uit. Na nog een ½ uur is het droog geworden en kan de poncho uit en ikzelf verder opdrogen met windstopper weer aan. De weg blijft vrij fors op en neer te gaan, dus het blijft werken voor elke keer die klimmetjes van zeg 15-25 m hoogteverschil. Het manor Rogosi met guesthouse na 26 km, bedoeld als eventuele extra overnachtingsplek blijkt in het weekend niet helemaal in bedrijf, het is nog steeds droog, dus verder. Via de autoweg de grens over en dan de eerste beste weg links af: nog 20 km naar Aluksne. De binnenwegen in Letland zijn veelal niet geasfalteerd (behalve als ze een P nummer hebben) terwijl Estland daar al veel verder mee is. Dus mag ik minstens 15 km hobbelweg doen. Een weg, die nog steeds sterk op en neer gaat, waarbij het zand ook nog nat is en plakkerig aan de banden blijft zitten. Die kleine klimmetje omhoog kan ik nu bijna alleen in de kleinste gearing voorelkaar krijgen. Het laatste halfuur begint het weer te regenen, nog niet zo hard, dus kiezen op elkaar en om 13 hr ben ik in Aluksne: 56 km in 3,5 hr. Eten, hotel, warm bad, VVV en dan lopend met paraplu naar het smalspoorstationnetje waar de door een stoomlocomotief getrokken (alleen vandaag !) trein uit Gulbene om 15:25 weer naar toe zal vertrekken. Het lukt me er op tijd voor de binnenkomst van de trein aanwezig te zijn. Dan ook het rangeren volgen, het op druk pompen en het vertrek etc etc: veel foto’s. Morgen vertrekt de eerste trein naar Gulbene ook pas om 15:25 (dan diesel getrokken) dus die afstand zal ik moeten fietsen.
Tot een volgende bericht maar weer met de vriendelijke groeten van AmirKoning
Mijn 4e bericht beschreef mijn activiteiten tot en met 6 juni met overnachting in Valaste.
Dinsdag 7 juni naar Kauksi: Ontbijt met een Estse Croque en een kom met dikke havermoutpap. Tussen Johvi en Kohtla-Järve is er een museum mbt de winning van oilshale. Daar kom ik niet aan toe, maar vandaag ontdek wel op de kaart (vooral wat sterker geconcentreerd tegen de grens met Rusland aan) een aantal plekken speciaal effen bruin groen gekleurd met goederenspoorlijnverbindingen, die mij doen concluderen dat dit de oilshale-mijnen betreffen.
Vandaag ben ik voor het eerst systematisch naar het zuiden aan het fietsen. Ik heb er eerder voor gekozen de kaart op mijn Handy systematisch met het Noorden naar de bovenkant van het scherm te laten wijzen. Door mijn beweging zorgt de GPS ervoor dat de kaart onder de wijzer (die dus nu naar de benedenzijde van het scherm wijst) doorschuift. Dit laat mij een paar keer verkeerde afslagkeuzes maken. Ik moet meerdere keren mijn route aanpassen of terugkeren, omdat ik te lang zonder goed te kijken of ik nog wel op de goede route zit, aan het doorfietsen ben. Dus nu de instelling gewijzigd in bewegingsrichting naar de bovenkant van het scherm.
De Euroveloroute (een gedownloade track) probeert de drukke hoofdwegen de vermijden of aftewisselen, dus vandaag veel hobbelpaden/-wegen door bossen en veel km die voor de reisafstand niet echt nodig zijn. Met om ca 1hr een grote pizza aan de hoofdweg na Lisaku. In Kauksi een simpele A-hut met 2 bedden, 1 lamp en een stopcontact voor dikke pennen, dus geen stroom. Toilet en douches in een centraal gebouw. De A-hutten staan redelijk dicht op elkaar, ik den k zo’n 40 stuks. Gelukkig komt er maar 1 groepje van 12 kinderen (12 – 16 jr) met 2 begeleiders, dus de geluidshinder valt nog mee. Het terrein ligt direct achter de strandwal met het Peipsi meer. Dit is in grootte het 4e meer van Europa (2 in Zweden, het Ladogameer en dan deze). De overkant (Rusland) is echt niet te zien. Het restaurant blijkt niet open, maar omdat ik alleen maar standaardrestaurant-/cafetaria-menu’s eet, mag ik nu mee-eten uit de pot voor de aanwezige werkers: aardappelpuree, stukjes vlees in een licht gebonden sausje, tomaat-kokommersla.
Woensdag 8 juni naar Kallaste: Ik ben vergeten de wekker te zetten en ik denk dat het 5:30 is als de jeugd begint te bewegen en te praten. Maar het blijkt 8 uur te zijn. Ik heb voor het eerst mijn horloge afgedaan en die heeft het zo koud gehad dat ie nu bijna 2,5 uur blijkt achter te lopen. De dag begint vriendelijk maar het trekt toch vrij snel dicht en ik zie de wolken al regenformaties beginnen te vormen. Maar als ik na ruim 2 hr onderweg en boodschappen gedaan te hebben, met druppels opstap blijk ik toch binnen een paar 100 m de poncho te moeten aantrekken. Ik fiets vervolgens een half uur in een behoorlijke regenbui. Tijdens het nadruppelen gaat de poncho weer uit en ik heb geluk: het gaat niet meer opnieuw echt regenen. Na het doen van boodschappen, moet de stuurtas en de Handy weer op het stuur bevestigd worden en dat gaat altijd vrij moeizaam. Nu ontdek ik plots iets met het woord Cateye erop en blijk ik mijn fietscomputertje toch niet sinds Liepaja kwijt te zijn, hij zit alleen op een hele rare plaats tussen gestoken, waar ik normaal niet kijk. In Mustvee om 12:05 eten. Na 10 min komen er 25 man binnen, de tafels zijn al voor hen gedekt en ze zijn al weer voor 13 hr met zijn allen de deur uit. Eerste een kustweggetje met zo’n 8 km lang vrijstaande huisjes aaneen geregen. Dan weer een grotere weg door een leeg land. Een onweersbui achtervolgt me en haalt me uiteindelijk 5 km voor Kallaste in. 15 min uit de wind onder een brede dakgoot schuilen en als het nadruppelt weer op de fiets maar 2 km verder begint het alsnog echt te gieten en in die toestand kan ik mijn Handy (in zijn waterdichte hoes) met zijn aanwijzingen slecht lezen en slecht bijsturen, het duurt dus even voordat ik het bedoelde hostel aan het strand gewonden heb. Ik den k dat de deur op slot zit, bel dus maar het mobiele nummer, krijg mevr. aan de telefoon, die ik probeer uit te leggen dat ik onder de afdak bij de voordeur van haar hostel sta en 30 sec. later doet meneer de voordeur open. Die lag zijn middagdutje te doen en hoorde mij praten. Ik had in de gietregen blijkbaar onvoldoende in de gaten dat hier alle voordeuren naar buiten toe open gaan, dus gewoon nog wat harder rukken.
Donderdag 9 juni naar Tartu: De lucht is helemaal blauw, met een forse koude (max 14 gr) westelijkre wind kracht 5. Eerst 25 km verder naar het Zuiden langs het Peipsimeer, dus wind is dwars. Opnieuw hele aaneengeregen dorpen van Altglaubigen, een groep die ooit door de tsaren nagezeten zijn en hier, in een uithoek met arme grond een veilige plek gevonden hebben. Op hun graven plaatsen zij kruizen met van boven naar beneden een korte dwars”lat”, dan een lange dwars, daaronder nog een lange schuin. Daarna 40 km in westelijke richting tegen de felle wind in boksen. Alleen als de weg aan beide zijden met geboomte is beschut of duidelijk aan het dalen is, kan het tempo opgevoerd worden boven de 12 km/hr. Een stop met grote mok, zoete, hete koffie in een benzinetankstation aan de grote weg en om 12:45 ben ik bij het beoogde hotel: 67 km in 4,25 hr.
Na inchecken, douchen etc de stad in. Tartu is de 2e stad van Estland, heeft meer dan 100.000 inwoners en is overwegend een studentenstad (zeggen de boekjes). Vergeten mijn telefonino op tijd bij te laden, dus geen foto’s. Zwerven door en om busstation en warenmarkt. Koffie met koeken als lunch. Dan beide grote blokken met allerlei winkels erin verzameld, ze liggen tegenover elkaar direct aan de hoofdweg waar die over een brug de oude binnenstad binnenkomt. Daardoor is de publieksloop een beetje uit de dwars erop verlopende hoofdwinkelstraat verdwenen. Op het marktplein tegenover het stadhuis is een show gaande van 5 Amerikaanse, militaire, zwaar bewapende en ge-electronificeerde gevechtsvoertuigen plus bemanning (ze zijn in 2 weken uit Beieren komen rijden om hier enig machtsvertoon te laten zien) en 3 Estse minder zwaar bewapend en minder zwaar met electronica uitgeruste voertuigen. De schutkleuren van de Estse militairen is veel groener dan de zandkleur van de USA. Die USA jongens lopen ook allemaal in hun volledige persoonlijke gevechtsuitrusting rond, de Estse allemaal wat laconieker. Ik ontdek een winkeltje met allerlei houten en ander speciaal speelgoed en een bierkelder met de naam Gambrinus (Tsjechisch bier dat ik ook in NoordVietnam heb gedronken , het is niet zozeer een schenkerij maar een verkoop van allerlei bijzondere biertjes uit Europa. Hij blijkt ook wel 6 verschillende bieren te hebben van brouwerij het Noorden uit Bodegraven. Maar die Gambrinus was toch wel erg lekker. Ik raak ook nog in de lokale botanische tuin (mooi compact en gevarieeerd aangelegd met mooie, grote hoogteverschillen, rondom het centrale gebouw met aangebouwde tropische kas). Met zelfs op meerdere plaatsen de lokale orchideeen in bloei. Hun tropische kas is bijzonder hoog, daar hebben ze meerdere galerijen met planten in gerealiseerd. Hun verzameling (bloeiende) tropische orchideen vond ik bijzonder de moeite waard. Na eten om 19 hr terug in het hotel.
Vrijdag 10 juni naar Vöru: Mijn telefonino krijgt zijn GPS niet in bedrijf, dus ik doe een ½ uur over de eerste 5 km en weet pas na 17 km waar ik echt ben. Na 35 km via weg 45 ga ik binnendoor naar Polva, waar ik om 12 hr na 54 km eet. Aangezien het koud is drink ik geen bier meer bij het eten maar grote mokken hete koffie. Tijdens het eten klooi ik zo met mijn telefoontje rond, dat de GPS het weer doet. Ik weet zelf niet waarom eerst niet en nu weer wel.
De dag is koud, maar vrolijk (zon) begonnen, maar tegen de middag is het dicht getrokken en is de wind aangetrokken tot ZW3. Om 14:45 ben ik in Vöru na 84 km in 4,75 hr. Via VVV en bedoelde guesthouse (die zegt geen vrije kamer meer te hebben) door naar het dure hotel aan het strandje van het lokale meer. De voorspelling is voor de komende 2 dagen vrijwel de hele dag regen. Een lage druk gebied hangt boven Estland en Letland en daar zit weinig beweging in, totdat hij plotseling zal vertrekken. ’s Avonds om 20:30 is het begonnen met regenen. Morgenochtend zou het niet zo hard regenen en na 30 km is er een alternatieve overnachtingsplek en misschien doe ik dan de resterende 35 km naar Aluksne op de tweede regendag.
Zaterdag 11 juni naar Aluksne in Latvia: Als ik vrijwel klaar ben, ontdek ik, dat mijn teruggevonden fietscomputer niets meer laat zien. Daar was ik technisch op voorbereid alleen niet wanneer. Dus deel weer uitpakken en dan prutsen om batterijvak te openen (4 hele kleine schroefjes waarvoor een speciaal schroevendraaiertje nodig) en weer te sluiten. E.e.a. betekent dat ik pas 9 hr op pad ben: in poncho in de miezerregen en vrijwel windstil bij13gr. Na 10 km ben ik onder de poncho ook nat geworden van het zweet, want er moet toch geklommen worden naar Haanje. Dus windstopper uit. Na nog een ½ uur is het droog geworden en kan de poncho uit en ikzelf verder opdrogen met windstopper weer aan. De weg blijft vrij fors op en neer te gaan, dus het blijft werken voor elke keer die klimmetjes van zeg 15-25 m hoogteverschil. Het manor Rogosi met guesthouse na 26 km, bedoeld als eventuele extra overnachtingsplek blijkt in het weekend niet helemaal in bedrijf, het is nog steeds droog, dus verder. Via de autoweg de grens over en dan de eerste beste weg links af: nog 20 km naar Aluksne. De binnenwegen in Letland zijn veelal niet geasfalteerd (behalve als ze een P nummer hebben) terwijl Estland daar al veel verder mee is. Dus mag ik minstens 15 km hobbelweg doen. Een weg, die nog steeds sterk op en neer gaat, waarbij het zand ook nog nat is en plakkerig aan de banden blijft zitten. Die kleine klimmetje omhoog kan ik nu bijna alleen in de kleinste gearing voorelkaar krijgen. Het laatste halfuur begint het weer te regenen, nog niet zo hard, dus kiezen op elkaar en om 13 hr ben ik in Aluksne: 56 km in 3,5 hr. Eten, hotel, warm bad, VVV en dan lopend met paraplu naar het smalspoorstationnetje waar de door een stoomlocomotief getrokken (alleen vandaag !) trein uit Gulbene om 15:25 weer naar toe zal vertrekken. Het lukt me er op tijd voor de binnenkomst van de trein aanwezig te zijn. Dan ook het rangeren volgen, het op druk pompen en het vertrek etc etc: veel foto’s. Morgen vertrekt de eerste trein naar Gulbene ook pas om 15:25 (dan diesel getrokken) dus die afstand zal ik moeten fietsen.
Tot een volgende bericht maar weer met de vriendelijke groeten van AmirKoning
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
