3e reisbericht Balticum
Door: Amir
Blijf op de hoogte en volg amir
03 Juni 2016 | Estland, Tallinn
Beste allemaal,
MIjn 2e bericht beschreef mijn activiteiten tot en met 28 mei in Limbazi.
Zondag 29 mei tot Ainazi en 15 km verder de grens over: Met het onveranderlijk mooie weer, zeer zonnig en warm, wordt het fietsen een dagelijkse standaardklus. Rustige weg naar Salacgriva, maar plotseling blijkt de laatste 7 of 8 km geen teerlaag meer te hebben, maar alleen maar onderbouw. In mijn eerste bericht ( maandag 23 mei naar Tukums) beschrijf ik wat het effect is voor de fietser: continue hard rammelen en stevig doorwerken. Dat is geen lolletje. In Salacgriva vertelt een VVVbord wat er hier is en wat er in Ainazi is en ik besluit door te fietsen. Dat gaat via de 2baans autoweg, maar gelukkig gaat die ruim om Ainazi heen, dan is vooralsnog de oude weg door het dorp (en verder) voor het langzame verkeer en de lokale busverbinding. Na 57 km ben ik in Ainazi en doe daar wat bodschappen en eet tegenover het enige hotelletje (9 kamers). De grens Letland en Estland stelt niets voor, alleen een bord maakt het duidelijk. Een paar km in Estland kom ik een alleenfietsende vrouw tegen met Canadese vlaggetjes aan haar rugtasje. Het blijkt een 72jarige Amerikaanse uit Washington DC te zijn, die in de jaren 70 in Frankfurt en Wurzburg op de Amerikaanse school les heeft gegeven, haar Duits is ook niet alles meer. En die elk jaar 3 maanden in Europa rondfietst en ondertussen afspraken heeft met vrienden die ze in haar Duitse tijd heeft opgedaan en die over heel Europa zijn uitgezwermd. Ze houdt van lege landen (ik niet zo, het is me hier ook al te leeg) en van bergen. Ze komt nu vanuit St Petersburg en heeft de gouden driehoek in Rusland net afgerond en is nu bezig met de route “der eiserne vorhang” via Riga en Kaliningrad uiteindelijk tm Berijn te fietsen. We praten ruim een half uur. Om 15 hr ben ik in het geplande hotel (ca 15 km na Ainazi) dat oorspronkelijk als vakantieverblijf voor fabrieksarbeiders uit Parnu is gebouwd, maar nu een luxe ressort direct aan het strand is. Ik publiceer zogenaamd mijn 2e reisbericht op whereareyou.net maar het blijkt niet te werken en dat wordt door Dini en Ieke later bevestigd. Ik bekijk de afsluitende etappe van de Giro d’Italia.
Maandag 30 mei naar Pärnu: De eerste 17 km gaat nog over de oude, parallelle weg, maar de volgende 33 km gaat weer over de 2baans autoweg. Dat fietst op zich wel lekker, glad en zo, maar door het langsrazende verkeer toch ook niet altijd even fijn. Dan door de vele buitenwijken: eerst die met de plattenbau-flats, dan met de (merendeels houten) villas met grotere grondstukken en dan door het groene en rijke stuk tussen het oude en relatief kleine stadscentrum en het strand/de zee. Via het wandelgebied kom ik bij de VVV terecht. Eerst maar vragen naar slaapmogelijkheden in Lihula (die zijn er volgens haar niet, maar ze zal bellen) en dan naar tandartsen die mijn gebroken brug kunnen repareren en naar een onderdak alhier. Hier alleen meerdere tandartsen die samenwerken in een centrum (hambakliniek). Ik kies er een uit, mag er om 13 hr langs komen. Eet een kop soep en meldt me dan aan. Daar kan ze niets aan doen. Dan maar naar haar collega, maar die is pas om 13:40 weer terug. Ik check in de tussentijd in bij het hotel (die blijkt een NL vlag uit te hebben omdat ze een NL eigenaar hebben, die een Estse vrouw is getrouwd). Om 14 hr bij de volgende tandarts in de stoel: die kan me ook niet helpen en verwijst me naar de kliniek aan de Vaike-Kuke 3b. Die heeft niet 3 maar wel 16 samenwerkende tandartsen en minstens 12 parallelle behandelkamers. De receptie klaagt dat ze vol zitten etc. Ik stel dat een emergency/noodgeval toch altijd moet kunnen: wit u wachten? Na een half uur mag ik me inschrijven en wordt ik door een jonge goed engels sprekende tandartse (alle tandartsen die ik gezien heb zijn vrouwen) gehaald, na een eerste vluchtige inspectie, eerst maar eens een uitgebreide röntgenfoto (een aparte kamer: staand met je kin op een steun en een klem op je hoofd en een voorschoot aan: de kamera maakt een volledige om mijn hoofd ronddraaiende foto). Als ik die wil zien en bespreken wordt daarover nogal kortaf gedaan, want ze heeft haast, ik ben er ook maar tussen gewurmd. Mijn brug steunt op 1e en 3e element links boven. Het 3e element is waarschijnlijk gebroken, waardoor die brug wat slapjes heen en weer op het eerste element staat te zwaaien. Ze kan de nu niet meer aan het 3e element vastzittende kant van de brug aan de kroon op het 4 element vastplakken, maar daar kan ze geen garantie opgeven en het is ook geen reparatie en ik zal waarschijnlijk wel pijn in de bestaande elementen houden, etc. etc. Als ze klaar is en handschoenen en kapjes al uit/af zijn, stel ik vast dat ik teveel contact boven en onder heb en vraag ik om het rode contactpapier. Alles weer in bedrijf en pas na 4 keer bijten op het rode papier vind ik het oke: U hebt een diepe bijt. Kosten 42€ incl. een CD met de röntgenfoto. Daarna hotel, bijkomen, wandelen, museum moderne kunst, moderne shopping mall, waarin ik uiteidnelijk chinees eet (hot and sour soup en bami). In de mall ook een kaaswinkeltje die alle bijzondere hollande kazen verkoopt (o.a. oud Amsterdam, oud Rotterdam, Twente, Leerdammer, Maasdammer en Arina geitenkaas) en dat is toch wat anders als de locale manier van kaasmaken, die gaat nl niet verder dan stremmen en wei afscheiden en dan heb je kaas (!!??)
Dinsdag 31 mei naar Lihula en 22 km op weg naar Risti: 15 km westelijk van Lihula is een camping die ook slaapplaatsen heeft, dus ik daar stem ik mijn route op af. Met het mooie en zonnige, warme weer ben ik daar dus rond 12hr na ruim 60 km en een ijskoffie volgens eigen aanwijzingen. Er staat een Oostenrijks echtpaar met camper die nog geen contact hebben gehad, er is nl verder niemand. Ze wachten eerst tot hun vrienden zijn gearriveerd. Uiteindelijk besluit ik rond 13 hr toch maar 15 km naar Lihula te fietsen, want dan ban ik in ieder geval verzekerd van eten. Achter de kerk aldaar eet ik in het cafetaria en bezoek dan in het kasteel de locale VVV. Ja , gister in contact met de VVV uit Pärnu had ze al aangegeven dat er niets was. Ze vond het jammer dat op de genoemde camping niemand aanwezig was om me op te vangen en ja in Lihula e.o. was er helemaal niets en ze kon geen sprookjes vertellen. Ze heeft meerdere mensen proberen te bereiken, geen gehoor. Na 45 min had ze een brainwave en kon ze voor 7€ 22 km verderop een bed voor me regelen. Een cafetaria ertogenover die om 6 hr dicht zou gaan. Op de camping had ik gelezen dat er orchideeen-excursies mogelijk zouden zijn. Mevrouw bleek nl in de buurt vogel- en wildlife- en orchideeen-reizen te organiseren voor kleine groepen, waaronder een paar van de SNP. Als ik een dag extra had dan zou ze voor mij ook wel iets orchideeenachtig kunnen regelen, maar ordegrootte van 100€ moest ik toch wel op rekenen (auto en specialistische gids). Hoewel ik het heel verleidelijk vond, heb ik daar toch categorisch nee op gezegd. Dus om 15:30 nog 22km fietsen (met een heel veld orchideeen vrijd direct na de brugover de Kasari-rivier) tot aan dat lichtgroene huis in Udruma en dan moest ik een locaal nr bellen. Dat lukt maar het cafetaria sluit vandaag al om 17 hr en dat is het in middels. Ik stel dat dat geen probleem is. Een heel huis met 8 slaapkamers onder het snikhete dak, voor mij alleen. Tegen 22 hr zou er nog een manspersoon komen. Ik wordt ‘s nachts geplaagd door de muggen omdat ik het dakraam niet gesloten had kunnen houden.
Woensdag 1 juni naar Paldiski en 20 km verder naar Laulasmaa: Het blijft strakblauw en zonnig met lichte wind uit veranderlijke richtingen. 23 km naar Risti, daar blijkt dwars op mijn rijrichting een oude spoorbaan van 64 km omgezet te zijn in een fietspad. Toen bleek ook dat vlak voor Risti een groot zeer nat hoogveenmoerasgebied (Marimetsa lka) is, waarover een planken voetpad van 8 km met 2 uitkijktorens te zijn uitgelegd. Ik kom een uurtje later een Duits echtpaar (ca 60) tegen met frontrollers geen achterzijtassen, zij met een bagage-aanhangwagen en hij met een speciale koffer achterop. Ze komen uit Travemunde, zijn met een veerboot naar Helsinki gevaren en hebben een volledige kampeeruitrusting bij zich. Met een eerdere tocht zijn ze net als ik nu naar Klaipeda overgevaren. Om ca 11:45 na 55 km ben ik in Padise, waar het vervallen Circiziensterklooster tegenover de geplande eetgelegenheid ligt. Dat klooster is nu een bouwval van reusachtige afmetingen, dat zouden wij een kasteel noemen, met dubbele muren dik genoeg om wenteltrappen in te hebben. Ik dwaal er een half uur in rond en ga dan toch maar eten. Langs de weg naar Paldiski staan veel orchideeen en als ik besluit Paldiski over te slaan en een afkortingsdoorsteek te maken, staan er nog veel meer. Het laatste stuk van mijn route blijkt grootschalig gerenoveerd te worden: over meer dan 10 km is overal het teer weg, is soms een hele kilometer maar enkelbaans mogelijk met lange wachttijden. (Ik los dat op door aan te nemen dat een enkele fietser voor die tegenliggende auto’s geen echte hindernis moet zijn). Om dat het plotseling weer wat beter gaat en vlotter verloopt, rij ik mijn bedoelde overnachtingsplek 0,5 km voorbij. Dat is een duur hotel met spa en groot zwembad, in het bosgebied aan het strand. Het strand bestaat uit mooi zacht zand en is relatief smal en steil aflopend. Maar pootjebaders zie ik niet, want de zee is zo ondiep, dat heinde en ver de grote keien steeds opdelfde manier boven het water uitsteken.
Donderdag 1 juni naar Tallinn: Het blijft hetzelfde mooie weer. De waterval daagt al vrij snel op: het water stort zo’n 8 m over een hele hoefijzer omlaag, maar de hoofdstroom gaat toch door de naastliggende electriciteitsopwekking. Om 11 hr ben ik in Tallinn op het plein tussen het parlementsgebouw en de orthodoxe kathedraal, in het oude stadscentrum (Toompea). In mijn klim ben ik al een heleboel lege bussen gepasseerd. Het plein en de kerk en heel Toompea is werkelijk stampvol met toeristen: groepen met een bordje vooraan, gedragen door iemand, die in een microfoontje praat. De toeristen hebben allemaal een ontvanger met een oortje: dat maakt het wel rustiger, maar het nadeel is dat ik als eenling niet zo eenvoudig wat info in het Engels of Duits op pik. Ik maak heel wat foto’s ook van de uitzichtpunten van het hooggelegen Toompea. Dan naar de gewone binnenstad en naar de VVV en eten. Dan naar het technische museum. Een 100 jr oude elektrische centrale, waar een deel van de oude machinerie nog instaat, maar verder veel proefopstellingen met inlichtingsbordjes in 3 talen (Estst, Russisch, Engels) waarmee vele gebieden van de natuurkunde duidelijk gemaakt worden. Ik bewonder vooral die oude machinerien waar met stoom van 35 atm en 435 graden dmv een meertrapsstoomturbine en een hoogtoerige (3000rpm) stroomgenerator bij 6,3 kV 2 keer 5 megaWatt werd opgewekt. Estland heeft jarenlang de grootste shale-oil-winning in de wereld gehad. De organische stof werd verstookt, nadat het mechanisch gescheiden was van de steen (shale). Om 15:15 in het hotel, uitrusten, nieuwe reisberichten site aanmaken en mijn eerste 2 reisberichten publiceren en een nieuwe rondzendmail maken.
De tweede dag Tallinn komt bij een volgende bericht. Morgen weer verder fietsen, de temperatuur wordt echter maximaal 18 graad ipv 24 ! In ieder geval weer tot een volgende bericht,,
mvrgr AmirKoning
MIjn 2e bericht beschreef mijn activiteiten tot en met 28 mei in Limbazi.
Zondag 29 mei tot Ainazi en 15 km verder de grens over: Met het onveranderlijk mooie weer, zeer zonnig en warm, wordt het fietsen een dagelijkse standaardklus. Rustige weg naar Salacgriva, maar plotseling blijkt de laatste 7 of 8 km geen teerlaag meer te hebben, maar alleen maar onderbouw. In mijn eerste bericht ( maandag 23 mei naar Tukums) beschrijf ik wat het effect is voor de fietser: continue hard rammelen en stevig doorwerken. Dat is geen lolletje. In Salacgriva vertelt een VVVbord wat er hier is en wat er in Ainazi is en ik besluit door te fietsen. Dat gaat via de 2baans autoweg, maar gelukkig gaat die ruim om Ainazi heen, dan is vooralsnog de oude weg door het dorp (en verder) voor het langzame verkeer en de lokale busverbinding. Na 57 km ben ik in Ainazi en doe daar wat bodschappen en eet tegenover het enige hotelletje (9 kamers). De grens Letland en Estland stelt niets voor, alleen een bord maakt het duidelijk. Een paar km in Estland kom ik een alleenfietsende vrouw tegen met Canadese vlaggetjes aan haar rugtasje. Het blijkt een 72jarige Amerikaanse uit Washington DC te zijn, die in de jaren 70 in Frankfurt en Wurzburg op de Amerikaanse school les heeft gegeven, haar Duits is ook niet alles meer. En die elk jaar 3 maanden in Europa rondfietst en ondertussen afspraken heeft met vrienden die ze in haar Duitse tijd heeft opgedaan en die over heel Europa zijn uitgezwermd. Ze houdt van lege landen (ik niet zo, het is me hier ook al te leeg) en van bergen. Ze komt nu vanuit St Petersburg en heeft de gouden driehoek in Rusland net afgerond en is nu bezig met de route “der eiserne vorhang” via Riga en Kaliningrad uiteindelijk tm Berijn te fietsen. We praten ruim een half uur. Om 15 hr ben ik in het geplande hotel (ca 15 km na Ainazi) dat oorspronkelijk als vakantieverblijf voor fabrieksarbeiders uit Parnu is gebouwd, maar nu een luxe ressort direct aan het strand is. Ik publiceer zogenaamd mijn 2e reisbericht op whereareyou.net maar het blijkt niet te werken en dat wordt door Dini en Ieke later bevestigd. Ik bekijk de afsluitende etappe van de Giro d’Italia.
Maandag 30 mei naar Pärnu: De eerste 17 km gaat nog over de oude, parallelle weg, maar de volgende 33 km gaat weer over de 2baans autoweg. Dat fietst op zich wel lekker, glad en zo, maar door het langsrazende verkeer toch ook niet altijd even fijn. Dan door de vele buitenwijken: eerst die met de plattenbau-flats, dan met de (merendeels houten) villas met grotere grondstukken en dan door het groene en rijke stuk tussen het oude en relatief kleine stadscentrum en het strand/de zee. Via het wandelgebied kom ik bij de VVV terecht. Eerst maar vragen naar slaapmogelijkheden in Lihula (die zijn er volgens haar niet, maar ze zal bellen) en dan naar tandartsen die mijn gebroken brug kunnen repareren en naar een onderdak alhier. Hier alleen meerdere tandartsen die samenwerken in een centrum (hambakliniek). Ik kies er een uit, mag er om 13 hr langs komen. Eet een kop soep en meldt me dan aan. Daar kan ze niets aan doen. Dan maar naar haar collega, maar die is pas om 13:40 weer terug. Ik check in de tussentijd in bij het hotel (die blijkt een NL vlag uit te hebben omdat ze een NL eigenaar hebben, die een Estse vrouw is getrouwd). Om 14 hr bij de volgende tandarts in de stoel: die kan me ook niet helpen en verwijst me naar de kliniek aan de Vaike-Kuke 3b. Die heeft niet 3 maar wel 16 samenwerkende tandartsen en minstens 12 parallelle behandelkamers. De receptie klaagt dat ze vol zitten etc. Ik stel dat een emergency/noodgeval toch altijd moet kunnen: wit u wachten? Na een half uur mag ik me inschrijven en wordt ik door een jonge goed engels sprekende tandartse (alle tandartsen die ik gezien heb zijn vrouwen) gehaald, na een eerste vluchtige inspectie, eerst maar eens een uitgebreide röntgenfoto (een aparte kamer: staand met je kin op een steun en een klem op je hoofd en een voorschoot aan: de kamera maakt een volledige om mijn hoofd ronddraaiende foto). Als ik die wil zien en bespreken wordt daarover nogal kortaf gedaan, want ze heeft haast, ik ben er ook maar tussen gewurmd. Mijn brug steunt op 1e en 3e element links boven. Het 3e element is waarschijnlijk gebroken, waardoor die brug wat slapjes heen en weer op het eerste element staat te zwaaien. Ze kan de nu niet meer aan het 3e element vastzittende kant van de brug aan de kroon op het 4 element vastplakken, maar daar kan ze geen garantie opgeven en het is ook geen reparatie en ik zal waarschijnlijk wel pijn in de bestaande elementen houden, etc. etc. Als ze klaar is en handschoenen en kapjes al uit/af zijn, stel ik vast dat ik teveel contact boven en onder heb en vraag ik om het rode contactpapier. Alles weer in bedrijf en pas na 4 keer bijten op het rode papier vind ik het oke: U hebt een diepe bijt. Kosten 42€ incl. een CD met de röntgenfoto. Daarna hotel, bijkomen, wandelen, museum moderne kunst, moderne shopping mall, waarin ik uiteidnelijk chinees eet (hot and sour soup en bami). In de mall ook een kaaswinkeltje die alle bijzondere hollande kazen verkoopt (o.a. oud Amsterdam, oud Rotterdam, Twente, Leerdammer, Maasdammer en Arina geitenkaas) en dat is toch wat anders als de locale manier van kaasmaken, die gaat nl niet verder dan stremmen en wei afscheiden en dan heb je kaas (!!??)
Dinsdag 31 mei naar Lihula en 22 km op weg naar Risti: 15 km westelijk van Lihula is een camping die ook slaapplaatsen heeft, dus ik daar stem ik mijn route op af. Met het mooie en zonnige, warme weer ben ik daar dus rond 12hr na ruim 60 km en een ijskoffie volgens eigen aanwijzingen. Er staat een Oostenrijks echtpaar met camper die nog geen contact hebben gehad, er is nl verder niemand. Ze wachten eerst tot hun vrienden zijn gearriveerd. Uiteindelijk besluit ik rond 13 hr toch maar 15 km naar Lihula te fietsen, want dan ban ik in ieder geval verzekerd van eten. Achter de kerk aldaar eet ik in het cafetaria en bezoek dan in het kasteel de locale VVV. Ja , gister in contact met de VVV uit Pärnu had ze al aangegeven dat er niets was. Ze vond het jammer dat op de genoemde camping niemand aanwezig was om me op te vangen en ja in Lihula e.o. was er helemaal niets en ze kon geen sprookjes vertellen. Ze heeft meerdere mensen proberen te bereiken, geen gehoor. Na 45 min had ze een brainwave en kon ze voor 7€ 22 km verderop een bed voor me regelen. Een cafetaria ertogenover die om 6 hr dicht zou gaan. Op de camping had ik gelezen dat er orchideeen-excursies mogelijk zouden zijn. Mevrouw bleek nl in de buurt vogel- en wildlife- en orchideeen-reizen te organiseren voor kleine groepen, waaronder een paar van de SNP. Als ik een dag extra had dan zou ze voor mij ook wel iets orchideeenachtig kunnen regelen, maar ordegrootte van 100€ moest ik toch wel op rekenen (auto en specialistische gids). Hoewel ik het heel verleidelijk vond, heb ik daar toch categorisch nee op gezegd. Dus om 15:30 nog 22km fietsen (met een heel veld orchideeen vrijd direct na de brugover de Kasari-rivier) tot aan dat lichtgroene huis in Udruma en dan moest ik een locaal nr bellen. Dat lukt maar het cafetaria sluit vandaag al om 17 hr en dat is het in middels. Ik stel dat dat geen probleem is. Een heel huis met 8 slaapkamers onder het snikhete dak, voor mij alleen. Tegen 22 hr zou er nog een manspersoon komen. Ik wordt ‘s nachts geplaagd door de muggen omdat ik het dakraam niet gesloten had kunnen houden.
Woensdag 1 juni naar Paldiski en 20 km verder naar Laulasmaa: Het blijft strakblauw en zonnig met lichte wind uit veranderlijke richtingen. 23 km naar Risti, daar blijkt dwars op mijn rijrichting een oude spoorbaan van 64 km omgezet te zijn in een fietspad. Toen bleek ook dat vlak voor Risti een groot zeer nat hoogveenmoerasgebied (Marimetsa lka) is, waarover een planken voetpad van 8 km met 2 uitkijktorens te zijn uitgelegd. Ik kom een uurtje later een Duits echtpaar (ca 60) tegen met frontrollers geen achterzijtassen, zij met een bagage-aanhangwagen en hij met een speciale koffer achterop. Ze komen uit Travemunde, zijn met een veerboot naar Helsinki gevaren en hebben een volledige kampeeruitrusting bij zich. Met een eerdere tocht zijn ze net als ik nu naar Klaipeda overgevaren. Om ca 11:45 na 55 km ben ik in Padise, waar het vervallen Circiziensterklooster tegenover de geplande eetgelegenheid ligt. Dat klooster is nu een bouwval van reusachtige afmetingen, dat zouden wij een kasteel noemen, met dubbele muren dik genoeg om wenteltrappen in te hebben. Ik dwaal er een half uur in rond en ga dan toch maar eten. Langs de weg naar Paldiski staan veel orchideeen en als ik besluit Paldiski over te slaan en een afkortingsdoorsteek te maken, staan er nog veel meer. Het laatste stuk van mijn route blijkt grootschalig gerenoveerd te worden: over meer dan 10 km is overal het teer weg, is soms een hele kilometer maar enkelbaans mogelijk met lange wachttijden. (Ik los dat op door aan te nemen dat een enkele fietser voor die tegenliggende auto’s geen echte hindernis moet zijn). Om dat het plotseling weer wat beter gaat en vlotter verloopt, rij ik mijn bedoelde overnachtingsplek 0,5 km voorbij. Dat is een duur hotel met spa en groot zwembad, in het bosgebied aan het strand. Het strand bestaat uit mooi zacht zand en is relatief smal en steil aflopend. Maar pootjebaders zie ik niet, want de zee is zo ondiep, dat heinde en ver de grote keien steeds opdelfde manier boven het water uitsteken.
Donderdag 1 juni naar Tallinn: Het blijft hetzelfde mooie weer. De waterval daagt al vrij snel op: het water stort zo’n 8 m over een hele hoefijzer omlaag, maar de hoofdstroom gaat toch door de naastliggende electriciteitsopwekking. Om 11 hr ben ik in Tallinn op het plein tussen het parlementsgebouw en de orthodoxe kathedraal, in het oude stadscentrum (Toompea). In mijn klim ben ik al een heleboel lege bussen gepasseerd. Het plein en de kerk en heel Toompea is werkelijk stampvol met toeristen: groepen met een bordje vooraan, gedragen door iemand, die in een microfoontje praat. De toeristen hebben allemaal een ontvanger met een oortje: dat maakt het wel rustiger, maar het nadeel is dat ik als eenling niet zo eenvoudig wat info in het Engels of Duits op pik. Ik maak heel wat foto’s ook van de uitzichtpunten van het hooggelegen Toompea. Dan naar de gewone binnenstad en naar de VVV en eten. Dan naar het technische museum. Een 100 jr oude elektrische centrale, waar een deel van de oude machinerie nog instaat, maar verder veel proefopstellingen met inlichtingsbordjes in 3 talen (Estst, Russisch, Engels) waarmee vele gebieden van de natuurkunde duidelijk gemaakt worden. Ik bewonder vooral die oude machinerien waar met stoom van 35 atm en 435 graden dmv een meertrapsstoomturbine en een hoogtoerige (3000rpm) stroomgenerator bij 6,3 kV 2 keer 5 megaWatt werd opgewekt. Estland heeft jarenlang de grootste shale-oil-winning in de wereld gehad. De organische stof werd verstookt, nadat het mechanisch gescheiden was van de steen (shale). Om 15:15 in het hotel, uitrusten, nieuwe reisberichten site aanmaken en mijn eerste 2 reisberichten publiceren en een nieuwe rondzendmail maken.
De tweede dag Tallinn komt bij een volgende bericht. Morgen weer verder fietsen, de temperatuur wordt echter maximaal 18 graad ipv 24 ! In ieder geval weer tot een volgende bericht,,
mvrgr AmirKoning
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
