Eerste reisbericht Baltische staten & Polen
Door: Amir
Blijf op de hoogte en volg amir
02 Juni 2016 | Letland, Riga
Beste allemaal,
Op 18 mei 11:15 ben ik vertrokken voor een fietstocht van 6 weken door de Baltische staten (Litouwen, Letland en Estland en aan de Oostkant weer terug) met een afsluiting door noord-Polen (Mazurie) richting Gdansk. 30 juni kom ik vanuit Tczew met de trein ‘s avonds laat thuis.
Ik ben met de trein naar Kiel gereisd en daar met de boot naar Klaipeda in Litouwen gevaren. Het is vooral een vrachtvervoer van trucks met opleggers e.d., die in ruim 20 uur voorbij Polen en het Russische Kaliningrad gaat. Twee identieke veerboten varen 3* per week op en neer, dus niet op zondag. Be- en ontladen is nogal tijdrovend ( alles moet over de achterklep erop en eraf). Het manoeuvreren van trucks met opleggers met aanwijzingen van het dekpersoneel tot ze hudje mudje op elkaar staan, is fraai om te zien.
In trein en op boot heb ik voldoende tijd om “ Inferno” van Dan Brown in het Engels te lezen (gekocht op vliegveld Mexico in feb jl, maar ik ben in het vliegtuig niet aan lezen toegekomen). Die ruim 600 blz. heb ik in de eerste 2 dagen in Litouwen weten af te ronden.
Klaipeda ligt binnenlands ca 5 km vanaf zee en de aanmeerplek nog 5 km verder binnenlands. Mijn eerste hotel ligt vlak aan zee. Het weer is mooi, zonnig met lichtblauwe luchten en een frisse (max 16 gr) tegenwind. Het is lang licht (van <5 tot 22 hr). Van Klaipeda omhoog naar Liepaja in Letland achter de kust langs. Eén rij duinen, dan een stuk dennenbos en een km of 5 van de kust af de hoofdweg: een 2 -baans autoweg. In Litouwen een mooi fietspad door het dennenbos. Erg leeg land tussen enkele strandovergangen, waarbij soms kleine vlekken met woningen of zomerhuisjes . Palanga is een oud klein dorp, 1 km vanaf het strand. Die tussenruimte is volgebouwd tot een echte badplaats met heel veel hotels, fraai aangelegd in het groen. Ik overnacht in Sventoji (het laatste dorp voor de grens) in zo’n arbeiderscomplex uit de sowjettijd. Technisch wel opgeknapt, maar de procedures en de behandelingen niet (modderbaden,heilgymnastiek e.d.). Iedereen (ca 150 man, in meer of minder mate gehandicapped) rennen om stipt 8 hr de eetzaal in en krijgt dan een eenvoudig standaardmenu (2 warme zachte, dikke pannekoejes met een klodder room en dan een bordje met 2 plakjes (smeer?-)kaas voor de paar kleine plakjes brood, lauwe slappe koffie in een thermoskan . 20 min later is 85 % al weer klaar en heeft de eetzaal verlaten. Sventoji bestaat eigenlijk alleen uit houten zomerhuisjes (en nog 3 knoeperds, hoog en dik, volgens mij alleen zomerapartementen) tussen de dennenbomen. De weg die het dennenbos afgrenst staat beide zijden vol met kiosken, die nog allemaal dicht zijn: het seizoen begint pas over een maand.
De grensovergang naar Letland kan alleen maar via de eerdergenoemde hoofdweg. In Letland is er pas vlak bij Liepaja weer beperkt strand toerisme mogelijk. Ik mag 40 km achter een paar zwitsers van ca 45 jaar hangen, om die 2 baans autoweg met tegenwind maar zo snel mogelijk achter me te laten. In Liepaja boek ik de goedkoopste kamer in het grote centrale hotel en geniet van de handicraft markt op de esplanade (bewerkt hout,koper, leer, sieraden, zelfgeteelde groenten en plantjes, zelfgemaakte kleding en locale etenswaren, gerookte vis, gerookt vlees, worst, etc), met meerdere muziekstands, kinderspellen en jongerengroepen met volksdans + eigen muziek in een grote open tent. Verder stadswandeling en markthal en de gewone zaterdagse markt. Tegenover het hotel voor het hoofdgebouw van de universiteit oefent ’s middags een grote professionele volksdansgroep met ingewikkelde figuren . ’s Avonds geven ze van 8 tot 10 een uitgebreide voorstelling. Daarbij werken ze in feite met 2 groepen (ca 12 man en 12 vrouw per groep) die elkaar in de vlug opeenvolgende nummers (met muziek uit een grote installatie) afwisselen.
Zondag via de autoweg een stuk naar het oosten om via een geasfalteerde weg naar Kuldiga te gaan, maar eerst een ommetje langs het extra havengebied ten N van Liepaja. Ruim 125 jaar geleden is dat stuk door de russen gebouwd als extra basis etc en dat is na de omwenteling 27 jaar geleden, pas door de Sowjets definitief verlaten. Ik krijg weinig van de resten te zien, dan had ik er echt in gemoeten. Met hooghangende mist begonnen knapte het weer geleidelijk op tot boven de 21 gr en zelfs met een ZO wind achter blijk ik de 90 km naar Kuldiga om 13 hr achter me te hebben. Het is zacht golvend leeg land met grootschalige armetierige landbouw. De boerderijgebouwen en schuren zijn helemaal niet zo groot. De eerste koolzaadvelden zijn mooi geel. Hoogteverschillen zijn hooguit 10 m omhoog en omlaag (een paar keer tot max 40 m) met nooit meer dan 3%. Een paar keer kom ik korte hellingen tegen tot wel 5%, maar meestal is dat om uit een breed rivierdal weer omhoog te gaan. Kuldiga heeft maar een heel klein oud centrum, hooggelegen direct naast de grote rivier de Venta, waarin een 245 m brede waterval van 1 m hoogte. Direct aan de Venta restanten van het niet meer bestaande 15e eeuwse kasteel van een duke die kleinzoon van een of andere Engelse koning was en de streek en het stadje Goldingen opgestoten heeft in de vaart, vooral omdat de rivier vanaf de kustplaats Ventspils toentertijd bevaarbaar was tot hier.
Maandag ca 80 km naar Tukums gefietst met hetzelfde weer (alleen zonder beginmist en al direct veel warmer) en dezelfde omstandigheden, alleen iets meer tijd nodig gehad. Om een stuk autoweg te vermijden voor het eerst een niet geasfalteerde stuk gereden. In feite rijd je dan op “onderbouw”, die door 4wielers deels is omgetoverd in een wasbord met her en der diepe kuilen , afgewisseld met rul zand en fijn /grof gebroken steenslag. Dat hobbelt aardig en je zoekt continue de meest optimale slingerweg. De gemiddelde snelheid gaat daardoor wezenlijk omlaag en het is ook harder werken. Dat zal in de komende weken wel meer praktijk worden, want geasfalteerde wegen zijn er alleen als verbindingen tussen grotere plaatsen en die zijn er niet zoveel.
Dinsdag 24-5 niet zo ver (40 km, maar in praktijk ca 55) naar Jurmala, maar wel met 15 km onge-asfalteerd, waarbij ik geen auto ben tegengekomen en er me één is achteropgekomen, om uiteindelijk middenin het Kemeri nationaal park (extra 5 km heen en terug) over een actief hoogveen te mogen lopen: wel op een houten looppad op dikke houten dwarsliggers van 3,5 km. Het eerste stuk ziet er nog droog uit, maar die ene stap die ik er met opzet naast doe, laat mijn schoen diep in het sphagnum (veenmos?) zakken en onder water komen. Het blijkt een 8 mtr dik actief hoogveenpakket te zijn, waarin zwavelhoudend, anaeroob water van de verderop gelegen heuvels omhoog komt. Daarna naar de kust en daar weer evenwijdig achterlangs door een gebied met heel veel houten villas, meer of minder luxe, goot of klein, verwaarloosd of goed onderhouden, ieder op een grondstuk van minimaal 1000 m2 ( maar liever veel groter) tussen de resterende bomen van de oorspronkelijke bebossing. Dit zijn in oorsprong luxe vakantieparken , buitenhuizen vanuit Riga. Maar als ik vanuit mijn hotel, verder van de hoofdweg af, inkopen doe, dan ligt de supermarkt naast een paar van die grote ouderwetse flatblokken (nog steeds in het bos).
Morgen naar Riga.
Tot een volgende bericht maar weer, mvrgr AmirKoning
Op 18 mei 11:15 ben ik vertrokken voor een fietstocht van 6 weken door de Baltische staten (Litouwen, Letland en Estland en aan de Oostkant weer terug) met een afsluiting door noord-Polen (Mazurie) richting Gdansk. 30 juni kom ik vanuit Tczew met de trein ‘s avonds laat thuis.
Ik ben met de trein naar Kiel gereisd en daar met de boot naar Klaipeda in Litouwen gevaren. Het is vooral een vrachtvervoer van trucks met opleggers e.d., die in ruim 20 uur voorbij Polen en het Russische Kaliningrad gaat. Twee identieke veerboten varen 3* per week op en neer, dus niet op zondag. Be- en ontladen is nogal tijdrovend ( alles moet over de achterklep erop en eraf). Het manoeuvreren van trucks met opleggers met aanwijzingen van het dekpersoneel tot ze hudje mudje op elkaar staan, is fraai om te zien.
In trein en op boot heb ik voldoende tijd om “ Inferno” van Dan Brown in het Engels te lezen (gekocht op vliegveld Mexico in feb jl, maar ik ben in het vliegtuig niet aan lezen toegekomen). Die ruim 600 blz. heb ik in de eerste 2 dagen in Litouwen weten af te ronden.
Klaipeda ligt binnenlands ca 5 km vanaf zee en de aanmeerplek nog 5 km verder binnenlands. Mijn eerste hotel ligt vlak aan zee. Het weer is mooi, zonnig met lichtblauwe luchten en een frisse (max 16 gr) tegenwind. Het is lang licht (van <5 tot 22 hr). Van Klaipeda omhoog naar Liepaja in Letland achter de kust langs. Eén rij duinen, dan een stuk dennenbos en een km of 5 van de kust af de hoofdweg: een 2 -baans autoweg. In Litouwen een mooi fietspad door het dennenbos. Erg leeg land tussen enkele strandovergangen, waarbij soms kleine vlekken met woningen of zomerhuisjes . Palanga is een oud klein dorp, 1 km vanaf het strand. Die tussenruimte is volgebouwd tot een echte badplaats met heel veel hotels, fraai aangelegd in het groen. Ik overnacht in Sventoji (het laatste dorp voor de grens) in zo’n arbeiderscomplex uit de sowjettijd. Technisch wel opgeknapt, maar de procedures en de behandelingen niet (modderbaden,heilgymnastiek e.d.). Iedereen (ca 150 man, in meer of minder mate gehandicapped) rennen om stipt 8 hr de eetzaal in en krijgt dan een eenvoudig standaardmenu (2 warme zachte, dikke pannekoejes met een klodder room en dan een bordje met 2 plakjes (smeer?-)kaas voor de paar kleine plakjes brood, lauwe slappe koffie in een thermoskan . 20 min later is 85 % al weer klaar en heeft de eetzaal verlaten. Sventoji bestaat eigenlijk alleen uit houten zomerhuisjes (en nog 3 knoeperds, hoog en dik, volgens mij alleen zomerapartementen) tussen de dennenbomen. De weg die het dennenbos afgrenst staat beide zijden vol met kiosken, die nog allemaal dicht zijn: het seizoen begint pas over een maand.
De grensovergang naar Letland kan alleen maar via de eerdergenoemde hoofdweg. In Letland is er pas vlak bij Liepaja weer beperkt strand toerisme mogelijk. Ik mag 40 km achter een paar zwitsers van ca 45 jaar hangen, om die 2 baans autoweg met tegenwind maar zo snel mogelijk achter me te laten. In Liepaja boek ik de goedkoopste kamer in het grote centrale hotel en geniet van de handicraft markt op de esplanade (bewerkt hout,koper, leer, sieraden, zelfgeteelde groenten en plantjes, zelfgemaakte kleding en locale etenswaren, gerookte vis, gerookt vlees, worst, etc), met meerdere muziekstands, kinderspellen en jongerengroepen met volksdans + eigen muziek in een grote open tent. Verder stadswandeling en markthal en de gewone zaterdagse markt. Tegenover het hotel voor het hoofdgebouw van de universiteit oefent ’s middags een grote professionele volksdansgroep met ingewikkelde figuren . ’s Avonds geven ze van 8 tot 10 een uitgebreide voorstelling. Daarbij werken ze in feite met 2 groepen (ca 12 man en 12 vrouw per groep) die elkaar in de vlug opeenvolgende nummers (met muziek uit een grote installatie) afwisselen.
Zondag via de autoweg een stuk naar het oosten om via een geasfalteerde weg naar Kuldiga te gaan, maar eerst een ommetje langs het extra havengebied ten N van Liepaja. Ruim 125 jaar geleden is dat stuk door de russen gebouwd als extra basis etc en dat is na de omwenteling 27 jaar geleden, pas door de Sowjets definitief verlaten. Ik krijg weinig van de resten te zien, dan had ik er echt in gemoeten. Met hooghangende mist begonnen knapte het weer geleidelijk op tot boven de 21 gr en zelfs met een ZO wind achter blijk ik de 90 km naar Kuldiga om 13 hr achter me te hebben. Het is zacht golvend leeg land met grootschalige armetierige landbouw. De boerderijgebouwen en schuren zijn helemaal niet zo groot. De eerste koolzaadvelden zijn mooi geel. Hoogteverschillen zijn hooguit 10 m omhoog en omlaag (een paar keer tot max 40 m) met nooit meer dan 3%. Een paar keer kom ik korte hellingen tegen tot wel 5%, maar meestal is dat om uit een breed rivierdal weer omhoog te gaan. Kuldiga heeft maar een heel klein oud centrum, hooggelegen direct naast de grote rivier de Venta, waarin een 245 m brede waterval van 1 m hoogte. Direct aan de Venta restanten van het niet meer bestaande 15e eeuwse kasteel van een duke die kleinzoon van een of andere Engelse koning was en de streek en het stadje Goldingen opgestoten heeft in de vaart, vooral omdat de rivier vanaf de kustplaats Ventspils toentertijd bevaarbaar was tot hier.
Maandag ca 80 km naar Tukums gefietst met hetzelfde weer (alleen zonder beginmist en al direct veel warmer) en dezelfde omstandigheden, alleen iets meer tijd nodig gehad. Om een stuk autoweg te vermijden voor het eerst een niet geasfalteerde stuk gereden. In feite rijd je dan op “onderbouw”, die door 4wielers deels is omgetoverd in een wasbord met her en der diepe kuilen , afgewisseld met rul zand en fijn /grof gebroken steenslag. Dat hobbelt aardig en je zoekt continue de meest optimale slingerweg. De gemiddelde snelheid gaat daardoor wezenlijk omlaag en het is ook harder werken. Dat zal in de komende weken wel meer praktijk worden, want geasfalteerde wegen zijn er alleen als verbindingen tussen grotere plaatsen en die zijn er niet zoveel.
Dinsdag 24-5 niet zo ver (40 km, maar in praktijk ca 55) naar Jurmala, maar wel met 15 km onge-asfalteerd, waarbij ik geen auto ben tegengekomen en er me één is achteropgekomen, om uiteindelijk middenin het Kemeri nationaal park (extra 5 km heen en terug) over een actief hoogveen te mogen lopen: wel op een houten looppad op dikke houten dwarsliggers van 3,5 km. Het eerste stuk ziet er nog droog uit, maar die ene stap die ik er met opzet naast doe, laat mijn schoen diep in het sphagnum (veenmos?) zakken en onder water komen. Het blijkt een 8 mtr dik actief hoogveenpakket te zijn, waarin zwavelhoudend, anaeroob water van de verderop gelegen heuvels omhoog komt. Daarna naar de kust en daar weer evenwijdig achterlangs door een gebied met heel veel houten villas, meer of minder luxe, goot of klein, verwaarloosd of goed onderhouden, ieder op een grondstuk van minimaal 1000 m2 ( maar liever veel groter) tussen de resterende bomen van de oorspronkelijke bebossing. Dit zijn in oorsprong luxe vakantieparken , buitenhuizen vanuit Riga. Maar als ik vanuit mijn hotel, verder van de hoofdweg af, inkopen doe, dan ligt de supermarkt naast een paar van die grote ouderwetse flatblokken (nog steeds in het bos).
Morgen naar Riga.
Tot een volgende bericht maar weer, mvrgr AmirKoning
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
